در این بخش در رابطه با برخی از قواعد مهم زبان و آموزش گرامر زبان انگلیسی – Can – Could – Would you با مثال توضیح داده شده است. اگر می خواهید در رابطه با کاربرد این گرامر مهم نکات جالبی یاد بگیرید ادامه این مطلب را بخوانید.
در حالتی که درخواست داشته باشیم، بخواهیم پیشنهاد بدهیم، اجازه بگیریم و یا از کسی دعوت نمائیم از Can/Could/Would you و …. استفاده می نمائیم. یکی از اصلی ترین کاربردها درخواست از مردم برای انجام کاری است. در ادامه در رابطه با کاربرد If I do و If I did توضیح داده شده و با مثال های متعدد این دو ساختار با هم مقایسه شده اند. اگر یک کاری که غیر واقعی است و انجام نشده را بخواهید توضیح دهید از ساختار If I did استفاده می نمائید. اما اگر فکر می کنید کاری قابل انجام خواهد بود از If I do استفاده می نمائید. برای کسب اطلاعات بیشتر این مقاله مفید را بخوانید. اگر در این مباحث اشکال دارید از بهترین آموزشگاه های زبان عمومی که در همین سایت موجود است بهره بگیرید.
Can/Could/Would you …?, etc.
(Requests, Offers, Permission, and Invitations)
(درخواست ها، پیشنهادات، مجوزها، و دعوت نامه ها)
Asking people to do things requests
درخواست از مردم برای انجام کاری: اگر بخواهید از شخصی بخواهید کاری را برای شما انجام دهد از can یا could استفاده می نمائید. استفاده از would هم می تواند در چنین حالتی مفید باشد. به مثال های زیر دقت نمائید.
Can you wait a minute, please?
Or Could you wait a minute, please?
میتوانید یک دقیقه صبر کنید، لطفا؟َ
Would you please be quiet? I’m trying to concentrate.
میشه لطفا ساکت باشید؟ دارم سعی میکنم تمرکز کنم.
Asking for and giving permission:
درخواست و دادن مجوز: چنانچه بخواهید از کسی برای استفاده از وسایل ایشان استفاده نمائید هم استفاده از could و may می تواند مفید باشد.
“Could I use your phone?” “Yes of course.”
میتونم از گوشیتون استفاده کنم؟ بله حتما
“May I come in?” “Yes, please do.”
ممکنه بیام داخل؟ بله لطفا بیایید.
Offering and inviting:
“Can I get you a cup of coffee?” “Yes, that would be very nice.”
میتونم یک فنجان قهوه برات بیارم؟ بله خیلی خوب میشه.
“Would you like a cup of coffee?” “Yes, please.”
یک فنجان قهوه دوست دارید؟ بله، لطفا.
If I do … and If I did …
Compare these two examples:
این دو مثال را مقایسه کنید:
Sue has lost her watch. She thinks it may be at Ann’s house.
سو ساعتش را گم کرده است. او فکر میکند آن ممکن است در خانه آنا باشد.
Sue: I think I left my watch at your house. Have you seen it?
Ann: No, but I’ll look when I get home. If I find it, I’ll tell you.
سو: فکر میکنم ساعتم را در خانه تو جا گذاشتم. آن را دیده ای؟
آنا: نه، ولی وقتی به خانه رسیدم دنبالش میگردم (دنبالش خواهم گشت). اگر پیدایش کنم، به تو خواهم گفت.
In these example, Ann feels there is a possibility that she will find the watch. So
she says: if I find …, I’ll …
در این مثال، آنا احساس میکند امکانش هست که او ساعت را پیدا کند. بنابراین او می گوید: اگر پیدا کردم ….
Carol says: if I found a wallet in the street, I’d take it to the police.
کارول میگوید: اگر من کیف پولی در خیابان پیدا میکردم، آن را به اداره پلیس میبردم.
In these example, Carol is not thinking about a real possibility. She is imagining
the situation and doesn’t expect to find a wallet in the street. So she says: If I
found …, I’d (=I would).
در این مثال، کارول در حال فکر کردن در مورد احتمال واقعی نیست. او در حال تصور کردن موقعیتی هست و انتظار ندارد کیف پولی در خیابان پیدا کند. بنابراین او میگوید: اگر پیدا می کردم …..
منبع: ایران مدرس
